Δύσκολο, πράγματι, το έργο της εξόδου από την πολύπλευρη κρίση! Βαρύ, για την κυβέρνηση, το φορτίο των συσσωρευμένων προβλημάτων που της κληροδότησε η συγκυβέρνηση Ν.Δ. – ΠΑ.ΣΟ.Κ.! Επιτακτική για το ΣΥΡΙΖΑ η εξυγίανση του πολιτικού συστήματος! Δύσβατος ο οδικός χάρτης για απεγκλωβισμό από τις δαγκάνες των δανειστών! Ο ΣΥΡΙΖΑ, προεκλογικά, διακήρυττε την κατάργηση των Μνημονίων και πρόβαλε ως ΕΛΠΙΔΑ μέσα στη ζοφερή πραγματικότητα που δημιούργησαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Και μολονότι δεν υπάρχουν ενδείξεις ανατροπής της Μνημονιακής πολιτικής, οι πολίτες σε ποσοστό 70% δείχνουν εμπιστοσύνη και ανοχή στην κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα! Και συνεχίζουν να διατηρούν την ΕΛΠΙΔΑ ζωντανή! Όμως, φαίνεται πως από κάποια κομματικά – κυβερνητικά στελέχη, Ευρωβουλευτές και Βουλευτές, η ΕΛΠΙΔΑ έφυγε! Και θέλουν να προϊδεάσουν τον Ελληνικό Λαό ότι …οι εκλογές είναι η μόνη λύση! Μετά τον Ευρωβουλευτή Κώστα Χρυσόγονο, και ο βουλευτής Αλέξης Μητρόπουλος δήλωσε πως «δεν είν’ κακό να κάνει δημοψήφισμα ο Τσίπρας, αν δεν είναι ικανοποιητική η συμφωνία που θα καταλήξει η κυβέρνηση της Αριστεράς με τους δανειστές»! Μάλιστα ο Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπεύθυνος του Οικονομικού Τομέα Γιάννης Δραγασάκης κάνει λόγο για ανοιχτό παράθυρο για εκλογές ή δημοψήφισμα, αν η διαπραγμάτευση καταλήξει σε αδιέξοδο και δηλώνει: «η κοινωνία πρέπει να προχωρήσει σε διαδικασίες αυτοκαθορισμού και αυτογνωσίας. Το να σερνόμαστε από άλλους ως καλλοί μαθητές ή να προεξοφλούμε ρήξεις είναι αδιέξοδο»! Ποιες όμως είναι οι διαδικασίες «αυτοκαθορισμού» και «αυτογνωσίας» που «πρέπει να προχωρήσει η κοινωνία»; Από ποιους «σερνόμαστε»; Και ποιοι «προεξοφλούν ρήξεις»; Και πώς αντιδρά η κυβέρνηση σ’ αυτούς που μας οδηγούν σε αδιέξοδο; ΑΛΛΑ, ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΕΞΟΔΟ; • Μην είν’ το έλλειμμα του Δημοκρατικού – Εποικοδομητικού Διαλόγου μεταξύ των πολιτικών – κοινωνικών δυνάμεων για την Εθνική Συνεννόηση και τη χάραξη Εθνικής Στρατηγικής; • Μην είν’ ο κυβερνητικός «Νεποτισμός» και ο αντιπολιτευτικός αμοραλισμός; • Μην είν’ η αδυναμία προσδιορισμού της Συνισταμένης των κομματικών Συνιστωσών και η συνακόλουθη πολυγλωσσία της κυβέρνησης; • Μην είν’ η κυριαρχία του κομματικού έναντι του Εθνικού συμφέροντος και οι άμετρες – υπερφίαλες επιδιώξεις κάποιων «αρχηγών» και κάποιων που κρίνουν πως ήρθε και η δική τους ώρα να γίνουν «αρχηγοί»; • Ή μην είν’ η παντελής ανυπαρξία (από κυβέρνηση και κόμματα) ενός επιστημονικά μελετημένου και τεχνοκρατικά καταρτισμένου Σχεδίου Εξόδου από την Κρίση, την Παραγωγική Ανασυγκρότηση και την «Επανίδρυση» του Ελληνικού Κράτους; Όλα είναι «αδιέξοδο»! Κι αυτά, και η αβουλία που γεννά ο … αριστερός φόβος για την υπογραφή μιας Συμφωνίας - νέου Μνημονίου και η πάγια τακτική της εκάστοτε Αντιπολίτευσης να ζητά ΕΚΛΟΓΕΣ! Αλλά ΑΔΙΕΞΟΔΗ είναι προπάντων η Τέχνη του Πολιτικού Κατεστημένου να προβάλλει τις ΕΚΛΟΓΕΣ ΩΣ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ! 

Σάββας Σερασίδης, πρώην Δήμαρχος Σταυρούπολης

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

 
Top